سه عامل مقدس در نهضت امام حسين (ع) كه نظير آنها در دنيا وجود ندارد و نخواهد داشت

ـ نهضت اباعبدالله الحسين (ع) شخصی و فردی نبود، بلكه كلي و انساني بود، به خاطر حقيقت، عدالت و مساوات صورت گرفت و نهضتی كه به خاطر حق و عدالت باشد همه افراد بشر آنرا دوست دارند و به آن ارج می نهند. همانطوری كه پيامبر (ص) برای امام حسين(ع) ارج و قرب و عشق خاصی قائل بودند و بارها جملاتی مانند حسين منی و انا من حسين را در جمع می فرمودند.

2ـ قيام امام با يك بينش و بصيرت قوی توأم بود كه زمانها بايد می گذشت تا مردم متوجه شوند. فرض كنيد مردم اجتماعی كه در جهل و غفلت بودند ، يك بصير پيدا می شود و مصائب، درد و مشكل اين مردم را بهتر از خودشان می شناسد مانند مرحوم سيد جمال الدين اسد آبادی، او در سال يك هزار و سيصد و ده قمری رحلت نمود. وی چهارده سال قبل از قيام مشروطيت قيام كرد و يك نهضت اسلامی در دولتهای اسلامی بپا كرد در آن تاريخ اين مرد بزرگ خوانده می شود. ديده می شود يك فردی واقعا غريب بوده و درد ملتهای مسلمان را احساس می كرده حتی خود ملت خودش (ايران) هم به او دهان كجی می كردند، او را مورد تمسخر قرار می دادند و او را مورد حمايت قرار نمی دادند. اگر نامه های ايشان را كه برای آيت ا… ميرزای شيرازی و … نوشته است بخوانيم عظمت او را بيشتر درك خواهيم كرد. الآن كشورهاس اسلامس به او افتخار می كنند حتی در مورد مليت و جای تولدش بين بعضی دول اختلاف است و او را از آن خود می دانند؛ ايران و افغان او را از خود می دانند، تركها می گويند چون در كشور ما فوت نموده از آن ماست، مصريها افتخار می كنند كه سيد جمال به كشور ما آمد و قدر و منزلت او را می دانستم و علمایی مانند شيخ محمد عبده به او گرايش يافتند ولی متاسفانه در زمان خودش طرد شده و حتي از كشور خودش ايران با چه وضع نكبت باري تبعيد شد و مانند جد بزرگوارش امام سجاد (ع) پاهايش را به شكم قاطر بستند و در هوای سرد زمستان از طريق كرمانشاه از مرز خارجش كردند، يكنفر از مردم ايران هم از سيد جمال دفاع نكرد. نمونه بهتر و بارزتر وجود مقدس حضرت اميرالمومنين علي (ع) است آن هم از زبان مقدس و مبارك خودشان در نهج البلاغه ، ايشان در فاصله ضربت خوردن تا شهادت يعنی در فاصله چهل و چهار يا چهل و پنج ساعت آخر زندگيشان فرموده اند(خطبه صد و چهل و هفتم): غدا ترون ايامی و يكشف لكم عن سرائری ؛ فردا مرا خواهيد شناخت و اسرار من برای شما كشف خواهد شد. اين مطلب با عظمت را حتی مسيحيان، مخصوصاً دانشمندان معروفشان بيان كرده اند مانند جبران خليل جبران، ميكائيل نعيمه، جرج جرداق مسيحی.
آنها با اينكه مسيحی هستند از شيفتگان واقعی مولا می باشند. جبران خليل جبران می گويد: من نمی دانم چه راز و سری است كه افرادی پيش از زمان خودشان به دنيا آمده اند مولا علی(ع) از همان افرادی است كه آن مردم جاهل قدر و منزلتش را ندانستند، علی(ع) برای زمان خودش خيلی زياد بود و كلاً در هر زمان علی (ع) برای زمان خودش خيلی زياد است. ببينيد جبران خليل جبران مقام مولا را چقدر زياد و خوب بيان نموده است. حقيقت را بهتر است از زبان خود حضرت بشنويم سلونی قبل ان تفقدونی كه خودش بحث مفصلی دارد ولی آن مرد جاهل اشعث بن قيس كه دشمن قسم خورده اهل بيت عصمت و طهارت بود گفت: يا علی، در سر من چقدر تار مو وجود دارد؟ مولا می فرمايند.... فقط بدان فرزندت قاتل فرزندم در كربلا می شود.... نهضت امام مانند بسياری از حوادث جهانی آنچنان كه بايد شناخته شود، هنوز شناخته نشده است الآن شايد كمی فهميده شود كه يزيد چه كسی بود؟ ولی نود و نه درصد مردم آن برهه از زمان نفهم بودند وقتی متوجه شدند كه امام به شهادت رسيده بود. سپس تكان خوردند و قيام توابين، مختار، قيام عبدالله بن حنظله (غسيل الملائكه ) شروع شد.

در زمان امام حسين(ع) مثلاً می خواهند خليفه به ظاهر مسلمين را ببينند چه خواهند ديد؟ افراد مسن تر كه پيامبر (ص) را ديده، زمان علی(ع) را درك كرده اند و سادگی و فروتنی آنها را ديده بودند، حالا در مركز دنيای اسلام آن زمان يعنی شام جوانی را می ديدند كه سی و سه سال سن دارد؛ جوانی بسيار قد بلند و خوش سيما و شاعر كه خيلي هم زيبا شعر می گفت ولی اشعارش در وصف می، معشوقه، سگ و ميمونش بود و اگر می خواستند او را ببينند بايد هفت درب را طی می كردند تا به جايگاه او برسند، دربانان وی را تفتيش می كردند و بعد شخصی را می ديدند كه در يك محيط مجلل روی تخت طلا نشسته است و اطراف او ترسيم هایی را با پايه های طلا و نقره كار گذاشته اند و روی آن شعرا، اعيان و اشراف نشسته اند بالادست ميهمانان يك ميمون را پهلوی خليفه می بينند كه لباسهايی فاخر و طلاكوب تنش كرده اند. حال چنين شخصی می گويد من خليفه پيامبرم و او می خواهد مجری دستورات الهی باشد، نماز جمعه هم می خواند، به جای امام جماعت هم می ايستد، مردم را هم موعظه می كند و برای همين امام حسين(ع) برای نهی از منكر قيام می كند. در آن زمان وسائل ارتباطات جمعی نبود و مردم مدينه نمی دانستند در شام چه می گذرد؟ چون رفت و آمد خيلی كم بود و افرادی هم كه از مدينه به شام می رفتند از دستگاه يزيد اطلاعاتی نداشتند، بعد از قضيه امام حسين (ع) مردم مدينه تعجب نمودند كه عجب، امام را كشتند؟ هيئتی را به سرپرستي عبدالله بن حنظله برای تحقيق به شام می فرستند، پس از بازگشت به مردم می گويد همين قدر در يك جمله به شما بگويم كه ما مدتی كه آنجا بوديم، دائم می گفتيم: خدا نكند از آسمان سنگ ببارد و ما به اين شكل هلاك  شويم. عبدالله بن حنظله ميگفت: ما از نزد كسی می آئيم كه علناً شرابخواری می كرد و كارش سگ بازی و ميمون بازی بود. او زنا می كرد حتی با محارم خويش.

سپس عبدالله بن حنظله كه هشت فرزند داشت به مردم مدينه گفت: قيام كنيد يا نكنيد من قيام خواهم كرد ولو با اين هشت فرزندم. او قيام كرد و همگی آنها به شهادت رسيدند.